Bir zaman hesabı yaptın mı? Qin Shi Huang'ın altı devleti birleştirmesinden bugüne kadar, 2245 yıl sadece buğdayın 2245 kez olgunlaşmasıdır; 1978'deki reform ve açılma, Qing Hanedanı'nın yıkılışından sadece 66 yıl uzaktadır; bir insan 70 yıl yaşarsa, 2245 yıl da 32 kişinin baştan sona yaşamı demektir. Buğday tarlasının ortasında durup buğday dalgalarının dalgalandığını izlediğinde, aniden anlıyorsun: sözde binlerce nesil, sadece ayaklarının altındaki toprakların farklı mahsullerle değişmesidir, başının üzerindeki ay da birkaç kez daha yıl dönümünü geçmiştir.
Çocukken "Qin Zamanı Parlak Ay, Han Zamanı Sınırları"ni ezberlerdim, eski insanların neden ayın üzerine boş boş baktıklarını anlamazdım.
Bir gün, Li Bai'nin bir zamanlar baktığı o dolunayın altında başını kaldırdığında, Qin Shi Huang'ın üzerinde yürüdüğü sarı toprağın hala ayaklarının altında olduğunu, Su Shi'nin iç çektiği nehir rüzgarının yüzünü okşadığını fark etti.
Uzun Duvar'ın tuğlaları hala dağların zirvelerine yerleştirilmişken, Qin Shi Huang'ın ejderha pelerini çoktan toza dönüşmüştür. Bu dünyadaki en adil şey, zamanın ne bir imparator ne de bir sıradan insan için fark etmeden, sadece birkaç kez olgunlaşma süresi vermesidir.
Ama modern insanlar kendileriyle rekabet etmeyi seviyor. Forbes'un zenginler listesini gördüğünde uykusuz kalıyor, sosyal medyada ünlülerin lüks arabalarını görünce hayatından şüphe ediyor ve sahnedeki insanların doğuştan avantajlı olduğunu düşünüyor. Aslında arkaya girip baktığınızda: bazı işverenler PPT'yi bile anlayamaz, tamamen sekreterlerine bel bağlar; bazı ünlüler replikleri okurken takılır, tamamen ses düzenlemelerine güveniyorlar. Onların başarısı çoğu zaman "doğru rüzgarda doğru zamanda olmak + yeterince süre dayanmak" - tıpkı kapınızın önünde sabah kahvaltısı satan çiftler gibi, sabah üçe kadar aç kalıp, tüm sokağın tabelalarını tanıdığı bir yere gelene kadar. Bu da bir tür ustalaşmış başarıdır.
En acı gerçek şu: Seni boyun ağrıtacak kadar yukarıda tutan insanlar, muhtemelen seni aşan bir erdeme sahip değil, senin kadar büyük bir bakış açısına da sahip değiller. Bir yatırım bankacılığı yapan arkadaşım, çok sayıda zengin ikinci nesil patron gördüğünü, finansal tabloları bile okuyamadıklarını, tamamen babalarının onlara sunduğu yolda ilerlediklerini söyledi. Ama onlar masada "Bu iş benim üzerime" diye göğsüne vurabiliyor, toplantı odasında da hava atabiliyorlar - senin eksik olanın asla yetenek değil, "tarak satacak cesareti".
Yani artık kendinle didişmeyi bırak. Hayatı bir satranç tahtası gibi düşün, hamlelerinde pişman olmamak gerçek bir özgürlüktür. Hayatı kavrayan insanlara bak, hangisi "başarıyı" bir yük değil de bir deneyim olarak görüyor? Sokakta şeker kamışı satan amca gibi, rüzgar ve yağmur dinlemeden keyifle gülümseyen, GDP'nin ne olduğunu biliyor mu? Hayır, ama şekerin eşit şekilde kaplanması ve taze alıç seçilmesi gerektiğini biliyor, böylece okuldan çıkan çocukları gülümsetiyor - bu, herhangi bir büyük anlatıdan daha somut.
Bir sonraki kez kaygılandığınızda, yukarı bakın ve aya bakın. Li Bai o zamanlar başını kaldırıp aydan bakarken, düşündüğü şeyler ev kredisi veya araç kredisi değil, şuydu:
"Kıymetli paranın kaybı bir daha gelir" rahatlığı; Su Shi, Huangzhou'ya sürgün edildiğinde, kaygılandıran şey terfi ve zam değil, "ne zaman geri döneceğim, keyifli bir insan olacağım" özgürlüğüdür. Hayat, buğday tarlasında esen rüzgar gibidir, Qin Shi Huang'ın sarayından geçer, Tang Bohu'nun şeftali çiçeği tapınağından geçer, en sonunda senin pencerenin eşiğinden de geçer. Duvarları yıkmak için ne kadar endişelenmek yerine, rüzgarın parmak aralarından geçiş anını tadını çıkarmak daha iyidir. Sonuçta, buğday olgunlaşıp sarılaşır, ay eksik olup tekrar dolgunlaşır, ve senin bu hayatta yapman gereken tek şey, kendini rahat hissettiğin bir pozisyon bulmak ve bu birkaç buğday olgunlaşma dönemini anlamlı bir şekilde yaşamaktır.
Herkesin hayatı düz bir yol, her yer manzara dolu olsun!
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Bir zaman hesabı yaptın mı? Qin Shi Huang'ın altı devleti birleştirmesinden bugüne kadar, 2245 yıl sadece buğdayın 2245 kez olgunlaşmasıdır; 1978'deki reform ve açılma, Qing Hanedanı'nın yıkılışından sadece 66 yıl uzaktadır; bir insan 70 yıl yaşarsa, 2245 yıl da 32 kişinin baştan sona yaşamı demektir. Buğday tarlasının ortasında durup buğday dalgalarının dalgalandığını izlediğinde, aniden anlıyorsun: sözde binlerce nesil, sadece ayaklarının altındaki toprakların farklı mahsullerle değişmesidir, başının üzerindeki ay da birkaç kez daha yıl dönümünü geçmiştir.
Çocukken "Qin Zamanı Parlak Ay, Han Zamanı Sınırları"ni ezberlerdim, eski insanların neden ayın üzerine boş boş baktıklarını anlamazdım.
Bir gün, Li Bai'nin bir zamanlar baktığı o dolunayın altında başını kaldırdığında, Qin Shi Huang'ın üzerinde yürüdüğü sarı toprağın hala ayaklarının altında olduğunu, Su Shi'nin iç çektiği nehir rüzgarının yüzünü okşadığını fark etti.
Uzun Duvar'ın tuğlaları hala dağların zirvelerine yerleştirilmişken, Qin Shi Huang'ın ejderha pelerini çoktan toza dönüşmüştür. Bu dünyadaki en adil şey, zamanın ne bir imparator ne de bir sıradan insan için fark etmeden, sadece birkaç kez olgunlaşma süresi vermesidir.
Ama modern insanlar kendileriyle rekabet etmeyi seviyor. Forbes'un zenginler listesini gördüğünde uykusuz kalıyor, sosyal medyada ünlülerin lüks arabalarını görünce hayatından şüphe ediyor ve sahnedeki insanların doğuştan avantajlı olduğunu düşünüyor. Aslında arkaya girip baktığınızda: bazı işverenler PPT'yi bile anlayamaz, tamamen sekreterlerine bel bağlar; bazı ünlüler replikleri okurken takılır, tamamen ses düzenlemelerine güveniyorlar. Onların başarısı çoğu zaman "doğru rüzgarda doğru zamanda olmak + yeterince süre dayanmak" - tıpkı kapınızın önünde sabah kahvaltısı satan çiftler gibi, sabah üçe kadar aç kalıp, tüm sokağın tabelalarını tanıdığı bir yere gelene kadar. Bu da bir tür ustalaşmış başarıdır.
En acı gerçek şu: Seni boyun ağrıtacak kadar yukarıda tutan insanlar, muhtemelen seni aşan bir erdeme sahip değil, senin kadar büyük bir bakış açısına da sahip değiller. Bir yatırım bankacılığı yapan arkadaşım, çok sayıda zengin ikinci nesil patron gördüğünü, finansal tabloları bile okuyamadıklarını, tamamen babalarının onlara sunduğu yolda ilerlediklerini söyledi. Ama onlar masada "Bu iş benim üzerime" diye göğsüne vurabiliyor, toplantı odasında da hava atabiliyorlar - senin eksik olanın asla yetenek değil, "tarak satacak cesareti".
Yani artık kendinle didişmeyi bırak. Hayatı bir satranç tahtası gibi düşün, hamlelerinde pişman olmamak gerçek bir özgürlüktür. Hayatı kavrayan insanlara bak, hangisi "başarıyı" bir yük değil de bir deneyim olarak görüyor? Sokakta şeker kamışı satan amca gibi, rüzgar ve yağmur dinlemeden keyifle gülümseyen, GDP'nin ne olduğunu biliyor mu? Hayır, ama şekerin eşit şekilde kaplanması ve taze alıç seçilmesi gerektiğini biliyor, böylece okuldan çıkan çocukları gülümsetiyor - bu, herhangi bir büyük anlatıdan daha somut.
Bir sonraki kez kaygılandığınızda, yukarı bakın ve aya bakın. Li Bai o zamanlar başını kaldırıp aydan bakarken, düşündüğü şeyler ev kredisi veya araç kredisi değil, şuydu:
"Kıymetli paranın kaybı bir daha gelir" rahatlığı; Su Shi, Huangzhou'ya sürgün edildiğinde, kaygılandıran şey terfi ve zam değil, "ne zaman geri döneceğim, keyifli bir insan olacağım" özgürlüğüdür. Hayat, buğday tarlasında esen rüzgar gibidir, Qin Shi Huang'ın sarayından geçer, Tang Bohu'nun şeftali çiçeği tapınağından geçer, en sonunda senin pencerenin eşiğinden de geçer. Duvarları yıkmak için ne kadar endişelenmek yerine, rüzgarın parmak aralarından geçiş anını tadını çıkarmak daha iyidir. Sonuçta, buğday olgunlaşıp sarılaşır, ay eksik olup tekrar dolgunlaşır, ve senin bu hayatta yapman gereken tek şey, kendini rahat hissettiğin bir pozisyon bulmak ve bu birkaç buğday olgunlaşma dönemini anlamlı bir şekilde yaşamaktır.
Herkesin hayatı düz bir yol, her yer manzara dolu olsun!