Bir kez konuşmak istemediğinde, tartışmak istemediğinde, iltifat etmek istemediğinde, kimseyi memnun etmek istemediğinde, o zaman insan doğasını tamamen kavramışsın demektir, hayatı görmüşsün demektir. Ding Yuanying'in Tian Dao'da söylediği o bölüm. Dükkanın sahibi ona iki kez fazla para almış, o gülümseyerek parayı vermiş, bir kelime bile etmemiş. Lâmen dükkanının sahibi ona iş olup olmadığını sorduğunda, o sadece noodle yerken ilgilenmemiş, sanki duymamış gibi. Ailesi ona bağırıp çağırdığında, o da itiraz etmemiş, sadece dinlemiş, bakmış, bir şey söylememiş. Parkta dans edenlere bakarken, yeri birisi kapmış, o, o kişiye bir göz bile atmaya üşenip, döner dönmez gitmiş. Başkaları değerlendirdiğinde, bu kişinin tamamen karşısındakiyle tartışmaya girmeye üşenmiş bir havası olduğu, o kadar hoşgörülü ki, haklılığı tartışmaya bile üşendiği söyleniyor. Ding Yuanying'in eski eşi oldukça doğrudan, onunla tartışmak istedi, ama hiç çaresi yoktu, o bunu kabul etmemişti. Neden bu kadar akışına bırak? Çünkü o içten içe çok iyi anlıyor, ayrıca çoktan bir hesap yapmış, tartışmak, haklı çıkmak, birbiriyle çekişmek, zaman kaybı, ruh hali kaybı, kazanırsan ne olacak, kaybedersen ne olacak, kazanmak dostluğu zedeleyecek, kaybetmek seni mutsuz edecek, bu kadar zahmetli bir şey için neden uğraşasın ki? Bir tartışmanın maliyeti, o küçük meselelerden çok daha büyük. Bunları anladığında, aslında bir şeyle karşılaştığında tartışmamak ve kavga etmemek alışkanlığı haline gelir, bunun üzerinde fazla düşünmeye gerek yok. Eski bir söz der ki, akıllı insanlar az konuşur, çok konuşanlar gerçekten akıllı olmayabilir. Bu söz özellikle doğrudur, gerçekten anlayan insanlar, kendilerini haklı çıkarmak için boşuna çaba sarf etmezler, hiçbirine iltifat edecek kadar alçalmazlar. Eğer sen de başkalarına açıklama yapmaya üşeniyor, tartışmaya üşeniyor, kimseyi memnun etmeye üşeniyorsan, o zaman endişelenme, sen soğuklaşmadın, aksine aklını başına almışsın, o tartışmaların, insan ilişkilerinin pek bir anlamı olmadığını görmüşsün, tamamen zaman kaybı, hayat kaybı, kendini tüketmektir. Gerçekten önemli insanlara ve işlere değerli zaman ve enerjini harcamayı öğrendiğin an, büyümüş olursun.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Bir kez konuşmak istemediğinde, tartışmak istemediğinde, iltifat etmek istemediğinde, kimseyi memnun etmek istemediğinde, o zaman insan doğasını tamamen kavramışsın demektir, hayatı görmüşsün demektir. Ding Yuanying'in Tian Dao'da söylediği o bölüm. Dükkanın sahibi ona iki kez fazla para almış, o gülümseyerek parayı vermiş, bir kelime bile etmemiş. Lâmen dükkanının sahibi ona iş olup olmadığını sorduğunda, o sadece noodle yerken ilgilenmemiş, sanki duymamış gibi. Ailesi ona bağırıp çağırdığında, o da itiraz etmemiş, sadece dinlemiş, bakmış, bir şey söylememiş. Parkta dans edenlere bakarken, yeri birisi kapmış, o, o kişiye bir göz bile atmaya üşenip, döner dönmez gitmiş. Başkaları değerlendirdiğinde, bu kişinin tamamen karşısındakiyle tartışmaya girmeye üşenmiş bir havası olduğu, o kadar hoşgörülü ki, haklılığı tartışmaya bile üşendiği söyleniyor. Ding Yuanying'in eski eşi oldukça doğrudan, onunla tartışmak istedi, ama hiç çaresi yoktu, o bunu kabul etmemişti. Neden bu kadar akışına bırak? Çünkü o içten içe çok iyi anlıyor, ayrıca çoktan bir hesap yapmış, tartışmak, haklı çıkmak, birbiriyle çekişmek, zaman kaybı, ruh hali kaybı, kazanırsan ne olacak, kaybedersen ne olacak, kazanmak dostluğu zedeleyecek, kaybetmek seni mutsuz edecek, bu kadar zahmetli bir şey için neden uğraşasın ki? Bir tartışmanın maliyeti, o küçük meselelerden çok daha büyük. Bunları anladığında, aslında bir şeyle karşılaştığında tartışmamak ve kavga etmemek alışkanlığı haline gelir, bunun üzerinde fazla düşünmeye gerek yok. Eski bir söz der ki, akıllı insanlar az konuşur, çok konuşanlar gerçekten akıllı olmayabilir. Bu söz özellikle doğrudur, gerçekten anlayan insanlar, kendilerini haklı çıkarmak için boşuna çaba sarf etmezler, hiçbirine iltifat edecek kadar alçalmazlar. Eğer sen de başkalarına açıklama yapmaya üşeniyor, tartışmaya üşeniyor, kimseyi memnun etmeye üşeniyorsan, o zaman endişelenme, sen soğuklaşmadın, aksine aklını başına almışsın, o tartışmaların, insan ilişkilerinin pek bir anlamı olmadığını görmüşsün, tamamen zaman kaybı, hayat kaybı, kendini tüketmektir. Gerçekten önemli insanlara ve işlere değerli zaman ve enerjini harcamayı öğrendiğin an, büyümüş olursun.