#PI# 1975 yılında, Kodak'tan bir mühendis dünyanın ilk dijital kamerasını icat etti.
Fotoğrafçılığın geleceğini köklü bir şekilde değiştirebilirdi.
Ama Kodak bunu bastırdı:
"Bu şey oldukça ilginç, ama başkalarına söyleme."
Sonraki olanlar, ticaret tarihindeki en acı derslerden biri haline geldi: Kodak, 1888'de George Eastman tarafından kuruldu ve amacı fotoğrafçılığı sıradan insanların yaşamına sokmaktı.
Onların o zamanki vaadi şuydu:
"Sadece deklanşöre bas, gerisini bize bırak."
1980'lere geldiğimizde, Kodak ABD pazarının %80'ini elinde bulunduruyordu. Neredeyse durdurulamazdı. Kodak, "traş bıçağı + bıçak" iş modeli uygulayan ilk firma oldu:
- Kameranın fiyatı çok düşük - Film ve baskı hizmetleri ana kar kaynağıdır.
Film rasyonel kâr oranı %70'e kadar çıkıyor.
Kodak her yıl milyarlarca dolar kazanıyor.
Ama arka planda devrim niteliğinde bir değişim gelişiyor. 1975 yılında, Kodak mühendislerinden Steve Sasson tarihî bir icat yaptı: İlk dijital kamera.
Büyüktü, görüntü kalitesi düşüktü ve o dönemin çok ilerisindeydi.
Sassen bunu şirketin üst yönetimine gösterdi.
Onların tepkisi şöyleydi:
"Oldukça ilginç, ama bu bizim film işimizi mahveder." Kodak bu icadı gizledi.
Onlar filmden vazgeçmek istemiyorlar, o da şirketin kârının merkezidir.
Bu arada, Sony ve Canon gibi rakipler, Kodak'ın kendi elleriyle gömdüğü geleceği keşfetmeye başlamışlardır.
Kodak'ın çöküş tohumları böylece ekildi. 1990'lara gelindiğinde, dünya hızla değişiyordu.
Dijital kameralar sürekli gelişiyor.
İnsanlar, film bağımsız olarak fotoğraf depolama ve paylaşma yöntemlerini giderek daha çok tercih ediyor.
Kodak yine de tereddüt ediyor, bunun kendi geleneksel işini yutmasından korkuyor.
Canon, Sony ve Nikon tereddüt etmeden. Kodak, bir ara çözüm ile yanıt vermeye çalıştı: Photo CD.
Bu, kullanıcıların filmli fotoğraflarını dijital formata dönüştürmelerini sağlayan pahalı bir sistemdir.
Soru şu ki:
Bu çok karmaşık, çok geç piyasaya sürüldü ve kullanıcıların gerçek ihtiyaçlarını karşılamıyor. Sonra, gerçek ölümcül darbe geldi: akıllı telefon.
2007 yılında, iPhone fotoğrafçılığı yeniden tanımladı.
Bir anda herkesin cebinde bir kamera var.
Kodak yakalamaya çalıştı, ancak başaramadı. Gerçekten dijital çağı kucakladıklarında, dünya tamamen değişmişti. 2012'de Kodak iflas başvurusunda bulundu.
Bu yeniliği temsil eden şirket aniden çöktü.
Son 30 yılda 25 milyar dolar araştırma ve geliştirmeye yatırım yaptılar, ancak gerçekten başarılı bir ürün çıkarmadılar.
Sorun tam olarak nerede?
Bunu biraz açalım: Kodak'ın başarısızlığı, geçmişe fazla bağlı kalmalarından kaynaklanıyor:
- Eski işlere zarar verecek yeni işlerden korkmak, sonuç olarak yerinde saymaktır;
- Şirket kültürü değişime direnç gösteriyor, bu da gerçek yeniliğin baskı altında kalmasına neden oluyor;
- Pazarın yanlış değerlendirilmesi, film çekiminin her zaman baskın kalacağını düşünmek. Ve rakipleri sürekli olarak uyum sağlıyor:
- Canon ve Sony dijital kameraya tam yöneliyor; - Fuji, tıbbi görüntüleme ve kozmetik alanlarına girerek çeşitlendirme yapıyor.
Peki ya Kodak?
Onlar aksine film yatırımlarını artırdılar, gözle görülür şekilde yok olmaya yüz tutmuş bir pazara kumar oynadılar. Kodak'ın hikayesi, sadece bir ticari vaka değil, aynı zamanda bir zihniyet uyarısıdır.
Başarı insanı mevcut duruma alıştırır, konfor insanı duraksatır.
Kodak, kurucusu George Eastman'ın başlangıçta koyduğu ilkeleri unuttu:
"Risk almaktan çekinme, aksi takdirde elenirsin."
Satoshi Nakamoto'nun kaybolmadan önce bıraktığı o sözü hatırlıyor musun: "Görünüşe göre işi berbat ettim."
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
#PI# 1975 yılında, Kodak'tan bir mühendis dünyanın ilk dijital kamerasını icat etti.
Fotoğrafçılığın geleceğini köklü bir şekilde değiştirebilirdi.
Ama Kodak bunu bastırdı:
"Bu şey oldukça ilginç, ama başkalarına söyleme."
Sonraki olanlar, ticaret tarihindeki en acı derslerden biri haline geldi: Kodak, 1888'de George Eastman tarafından kuruldu ve amacı fotoğrafçılığı sıradan insanların yaşamına sokmaktı.
Onların o zamanki vaadi şuydu:
"Sadece deklanşöre bas, gerisini bize bırak."
1980'lere geldiğimizde, Kodak ABD pazarının %80'ini elinde bulunduruyordu. Neredeyse durdurulamazdı. Kodak, "traş bıçağı + bıçak" iş modeli uygulayan ilk firma oldu:
- Kameranın fiyatı çok düşük
- Film ve baskı hizmetleri ana kar kaynağıdır.
Film rasyonel kâr oranı %70'e kadar çıkıyor.
Kodak her yıl milyarlarca dolar kazanıyor.
Ama arka planda devrim niteliğinde bir değişim gelişiyor. 1975 yılında, Kodak mühendislerinden Steve Sasson tarihî bir icat yaptı: İlk dijital kamera.
Büyüktü, görüntü kalitesi düşüktü ve o dönemin çok ilerisindeydi.
Sassen bunu şirketin üst yönetimine gösterdi.
Onların tepkisi şöyleydi:
"Oldukça ilginç, ama bu bizim film işimizi mahveder." Kodak bu icadı gizledi.
Onlar filmden vazgeçmek istemiyorlar, o da şirketin kârının merkezidir.
Bu arada, Sony ve Canon gibi rakipler, Kodak'ın kendi elleriyle gömdüğü geleceği keşfetmeye başlamışlardır.
Kodak'ın çöküş tohumları böylece ekildi. 1990'lara gelindiğinde, dünya hızla değişiyordu.
Dijital kameralar sürekli gelişiyor.
İnsanlar, film bağımsız olarak fotoğraf depolama ve paylaşma yöntemlerini giderek daha çok tercih ediyor.
Kodak yine de tereddüt ediyor, bunun kendi geleneksel işini yutmasından korkuyor.
Canon, Sony ve Nikon tereddüt etmeden. Kodak, bir ara çözüm ile yanıt vermeye çalıştı: Photo CD.
Bu, kullanıcıların filmli fotoğraflarını dijital formata dönüştürmelerini sağlayan pahalı bir sistemdir.
Soru şu ki:
Bu çok karmaşık, çok geç piyasaya sürüldü ve kullanıcıların gerçek ihtiyaçlarını karşılamıyor. Sonra, gerçek ölümcül darbe geldi: akıllı telefon.
2007 yılında, iPhone fotoğrafçılığı yeniden tanımladı.
Bir anda herkesin cebinde bir kamera var.
Kodak yakalamaya çalıştı, ancak başaramadı. Gerçekten dijital çağı kucakladıklarında, dünya tamamen değişmişti. 2012'de Kodak iflas başvurusunda bulundu.
Bu yeniliği temsil eden şirket aniden çöktü.
Son 30 yılda 25 milyar dolar araştırma ve geliştirmeye yatırım yaptılar, ancak gerçekten başarılı bir ürün çıkarmadılar.
Sorun tam olarak nerede?
Bunu biraz açalım: Kodak'ın başarısızlığı, geçmişe fazla bağlı kalmalarından kaynaklanıyor:
- Eski işlere zarar verecek yeni işlerden korkmak, sonuç olarak yerinde saymaktır;
- Şirket kültürü değişime direnç gösteriyor, bu da gerçek yeniliğin baskı altında kalmasına neden oluyor;
- Pazarın yanlış değerlendirilmesi, film çekiminin her zaman baskın kalacağını düşünmek. Ve rakipleri sürekli olarak uyum sağlıyor:
- Canon ve Sony dijital kameraya tam yöneliyor;
- Fuji, tıbbi görüntüleme ve kozmetik alanlarına girerek çeşitlendirme yapıyor.
Peki ya Kodak?
Onlar aksine film yatırımlarını artırdılar, gözle görülür şekilde yok olmaya yüz tutmuş bir pazara kumar oynadılar. Kodak'ın hikayesi, sadece bir ticari vaka değil, aynı zamanda bir zihniyet uyarısıdır.
Başarı insanı mevcut duruma alıştırır, konfor insanı duraksatır.
Kodak, kurucusu George Eastman'ın başlangıçta koyduğu ilkeleri unuttu:
"Risk almaktan çekinme, aksi takdirde elenirsin."
Satoshi Nakamoto'nun kaybolmadan önce bıraktığı o sözü hatırlıyor musun: "Görünüşe göre işi berbat ettim."