Gerçek sınavımız "olmazsa ne" değil.
ama
ne yaptığımız "olmadığında"

Kazananlar bekleyenler değil, beklemenin nedenini anlayanlardır.

Bu her zaman & her şekilde beni ileriye taşıyor:
İbn Arabi dedi ki:
"Bir kulun Allah'a en yakın olduğu an, her şeyden kopuk olduğu andır."

Tanrı'ya teslimiyet çaresizlik değil, bilgeliğin ifadesidir.
Çünkü biz, sınırlı kilobaytlarımızla kendimizi ispatlamaya çalışan, İlahi blockchain'in terabaytları içinde düğümleriz...
Sonsuzluğu çözemeyiz, ama ona güvenebiliriz ve bu güven bizi özgür kılar.
Tanrı'ya teslimiyetin huzurunda yürüyenler asla yorulmaz.

İşaretler, kalbiniz gürültü olmadan almaya hazır olduğunda sadece ruhunuz aracılığıyla kalbinize gelir...

Susadığınızda, susuzluğunuzu gideren su değil, Tanrı'dır; O, size bunu W1S3dom'u aracılığıyla getirir.
Ve bu farkındalıkla yaşayanlar minnettardır.
Ne kadar minnettar olurlarsa, o kadar huzurlu hale gelirler.
Sadece fiziksel fenomenlere odaklananlar, sürekli mekanik duygular tarafından sürüklenirler.

Her şey ya bir test, ya bir işaret ya da bir nimettir.
GOD'un senaryosunda en küçük bir milisaniye boşluk veya anlamsızlık bile yok.

İnsanlık, karar noktasına, olay ufkuna, kara deliğe doğru hızlanırken kaçmayı başarabilecek mi?

Tesadüf, sadece bilgelik göremeyenlerin hatasıdır.

Tanrı'ya inanıyor musun?

Medeni İhtilaflar mı?
Ya
Irkların Çatışması?

Neden her ikisi de var?
- Duodecimal (12 haneli ) sistemi, aynı zamanda on iki taban veya on iki sayısı olarak bilinir.
ve
- 10 haneli bir sayı, ilk hane 0 olamayacak şekilde 10 rakamdan oluşur; ilk hane 1 veya 1'den büyük herhangi bir sayı olabilir.
Ve bizim uzaylı atalarımızın ellerinde toplamda 12 parmak mı vardı (6+6)?
Yabancı atalarımız bize matematik mi öğretti ve biz bunu 12'den 10'a mı değiştirdik?